Safari en afscheid

Lieve vrienden en familie,
Hier is alweer de volgende blog, numero 4:)..
Het is gek, met wat voor gevoel ik hier nu zit. Aan de ene kant heb ik al zo ontzettend veel mooie momenten hier mogen meemaken terwijl ik hier aan de andere kant nog niet eens zes weken zit. Alle gebeurtenissen komen echt in sneltreinvaart langs en het is dan ook heerlijk om nu een zaterdag te hebben waar ik eventjes helemaal lui kan zijn en in alle rust weer een nieuwe blog kan schrijven. Het liefste zou ik elke dag een blog willen plaatsen omdat er zoveel dingen gebeuren maarja, helaas is daar de tijd niet voor haha. Gister (9 mei) heb ik de eerste afscheids meegemaakt. Ik heb afscheid genomen van APDK omdat ik vanaf maandag toch echt ga werken op de 'Port Reitz School' en ik heb vannacht afscheid genomen van Josefine, die weer terug is gegaan naar Nederland. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel!
Maargoed, laat ik eerst beginnen met waar ik geëindigd was in mijn laatste blog, anders wordt het wel een heel onsamenhangend verhaal haha.
In mijn vorige blog was volgens 'Kingsday' mijn laatste onderwerp. (Even mijn foto's checken wat er daarna allemaal gebeurd is hoor).Ohja, maandag was gewoon een 'normale' werkdag, maar de dinsdag was weer een heel bijzondere dag. Op maandag hebben wij namelijk eindelijk een operatie mogen bijwonen! De eerste operatie die wij gezien hebben was van een klein jongetje dat scheve benen had. Door een klein stukje van het bot te verwijderen (lang leve de hamer en de bijtel) en het vervolgens in te gipsen stonden zijn benen binnen no-time weer recht. Wel jammer dat ik het eindresultaat niet heb kunnen zien want één van mijn mede-vrijwilligers kon helaas niet helemaal tegen het geluid van het breken van botten, waardoor ze snel de OK moest verlaten. De volgende dag ben ik dat mannetje wel op de APDK in de 'nursing room' tegengekomen. Nog helemaal high van de narcose en alles. Zijn oma zag dat ik bij hem zat en hielp eten en drinken te geven en heeft toen een praatje gemaakt met mij. Haar kleinzoon had geen papa en mama meer en daarom zorgde zij nu voor hem. Helaas woont zij heel ver weg bij de APDK vandaan, waardoor zij niet vaak langs kon komen. Maar, (zo zij ze), 'you take good care of my grandson, you're now his hospitalmama'.. Tja, ik zou nog geen moedergevoelens moeten kennen maar op de één of andere manier denk ik nu aardig in te kunnen schatten hoe dat moet voelen haha. Heb die dag dat mannetje lekker vertroeteld! Maar nog even over die operaties, na dat mannetje had de dokter even pauze en vervolgens mochten we getuige zijn van iets echt heel bijzonders! Josefine en ik mochten kijken bij een keizersnede, echt gaaf! Eigenlijk is het in het begin een beetje vies dus ik zal niet in details treden maar de uitkomst is toch een klein wondertje. Een mooie Afrikaanse mtoto (baby). Het was in het begin nog een beetje spannend omdat de navelstreng erg strak om het nekje zat maar uiteindelijk bleek alles goed te zijn. Maar wat is het toch bijzonder dat wij getuige mochten zijn van zoiets bijzonders. Nadat we klaar waren moesten Josefine en ik toch wel even een traan wegpinken hoor..
Op vrijdag hebben we het afscheid van één van de andere vrijwilligers van het project gehad (Sanne). Gelukkig hoefde we nog niet helemaal afscheid te nemen omdat de volgende dag op safari gingen!!!!
Wat is dat toch gaaf zeg! Die safari is zo bijzonder om mee te maken zeg. Op vrijdag werden we om half 6 opgehaald om te vertrekken naar Tsavo east. Wauw! De eerste dag hadden we bijna alleen maar regen dus tussen de buien door konden we staan in onze bus met open dak. Maar wat was het koud! Ja I know, ik ben in Kenia, maar geloof mij... Het was koud.. jassen en vesten aan en toch lekker blijven staan door wind en regen, want je zal maar net een beest missen haha. Het eerste park waar we zijn geweest was qua natuur niet zo heel mooi. Het was vlak en stoffig maar doordat het zo vlak was zag je wel immens veel dieren:) Olifanten, zebra's, giraffen, leeuwen, noem maar op.. We hebben olifanten gezien die innig aan het zoenen waren en leeuwen die iets meer aan het doen waren dan zoenen. Ik denk dat als we over 9 maanden terug komen, dat we welpjes kunnen fotograferen haha.
Het maakt eigenlijk ook niet uit wat voor beesten je ziet, het is gewoon machtig mooi om mee te maken en om die grootsheid van de natuur te zien. Alles lijkt in het echt groter! Na een aantal routes kwamen we uit bij ons hotel. Wauw, dat was ook al echt de moeite waard zeg.. Een hotel dat uitkeek op een berg waar je olifanten, buffels, etc. etc. kon zien. Bijzonder om dat als 'tuin' te hebben hoor:) Ik heb wat foto's bijgevoegd, om jullie een beetje een beeld te geven. Wat trouwens misschien wel het fijnste was van dit hotel was, ja het is echt waar, EEN WARME DOUCHE!!!!!! ohh, op 1 dag twee keer mijn haar gewassen, en eindelijk het gevoel dat ik schoon was! Echt enorm van genoten zeg! Blij als een kind stond ik onder de douche haha.
De volgende dag gingen we om half 7 rijden om weer dieren te spotten. Ook hier hebben we weer heel veel gezien, waaronder veel giraffen! Gelukkig scheen nu wel de zon want dat maakt alles toch net een beetje mooier dan met regen.
Toen we terugkwamen hebben we heerlijk ontbeten en vervolgens zijn we naar tsavo West gereden. Het was best een tochtje maar lekker bijslapen, dan gaat die reis best snel hoor. Hoe dichter we bij dit park kwamen, hoe warmer het werd. Heerlijk zeg, in het zonnetje in zo'n matatu met open dak staan, das genieten zeg! Tsavo West was echt compleet anders! Niks aan open vlaktes. Alles was groen en tussen de heuvels. Hebben we veel dieren gezien? Nee, zeker niet hier, alles zat verstopt tussen het groen. Maar de natuur was echt wel 50x mooier dan Tsavo east. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken en zo intens genoten van alles wat ik om mij heen zag! Tijdens ons eerste ritje kwam telkens het volgende liedje in mij op:

O Lord my God, when I in awesome wonder
Consider all the works Thy hands have made,
I see the stars, I hear the rolling mighty thunder,
Thy power through-out the universe displayed!
(Chorus)
Then sings my soul, my Savior God, to Thee
How great Thou art, how great Thou art!
Then sings my soul, my Savior God, to Thee
How great Thou art, how great Thou art!

When through the woods and forest glades I wander
And hear the birds sing sweetly in the trees,
When I look down from lofty mountain grandeur
And hear the brook and feel the gentle breeze,
(Chorus)
Then sings my soul, my Savior God, to Thee
How great Thou art, how great Thou art!
Then sings my soul, my Savior God, to Thee
How great Thou art, how great Thou art!
We zijn deze dag ook naar het neushoornen reservaat geweest, helaas zijn we hier niets tegengekomen, dus de big five is nog niet helemaal compleet..
Het hotel waar wij verbleven was ook weer op een mooie plaats. We keken uit op een vijver waar overdag de herten, buffels en apen kwamen drinken, echt op 10 meter afstand misschien. Én.. in onze achtertuin was een plek waar je 's ochtends de sunrise kon zien. De volgende ochtend zijn Josefine en ik een beetje op tijd eruit gegaan om de sunrise te kunnen zien. Het was echt adembenemend! Voor je uitgestrekt zag je alleen maar bomen en op een gegeven moment zag je een grote ronde bol boven de bomen uitkomen en zag je alle bomen oranje kleuren. Het was echt even een magisch momentje!
Maar goed.. Eerst stond er die avond nog iets bijzonders op het programma. Het hotel staat er om bekend dat ze bij zonsondergang met een groot stuk vlees jachtluipaarden gaan lokken. Het stuk vlees hing en echt binnen 2 minuten kwam er een mega jachtluipaard die dat stuk uitgebreid opvrat. Wat een indrukwekkend beest om te zien zeg. Weer eentje van de big five, al voelt dit wel een beetje als vals spelen natuurlijk, omdat hij werd gelokt. Maargoed, hij is en blijft in het wild. Ik ben dus met de big five uiteindelijk geëindigd op 3,5 (als je de luipaard helemaal meerekent op 4).
De volgende dag zijn we weer naar huis gegaan en we kwamen aan in een stil huis. Ruth is namelijk samen met haar zoon naar Nairobi gegaan. Vanaf donderdag zijn we dus al alleen tot en met dinsdag. Lekker hoor! Ruth is een schat, maar je bent je natuurlijk wel continu aan het aanpassen dus het is heerlijk om dan even naar de wc te kunnen gaan zonder dat die persee op slot hoeft, om mijn benen op tafel te kunnen gooien om een keer lekker te kunnen zitten, om al haar popcorn op te maken, etc. etc. Heerlijk haha! Toen we thuiskwamen werden we wel gelijk even met onze neus op de werkelijkheid gedrukt. Er waren in Mombasa twee aanslagen gepleegd. Één in het resort waar wij af en toe heen gaan om te ontspannen en één in een algemene matatubus in town. Gelukkig hebben wij hier zelf niets van meegekregen op dat moment omdat wij intens hebben genoten van onze safari. Er is daarna contact geweest met de ambassade etc. maar voor nu kunnen we nog gewoon hier blijven. Er zijn alleen wel weer allemaal veiligheidsmaatregelen genomen en het wordt ons sterk afgeraden om met de matatu te reizen. Tja, daar twijfel ik ook geen moment over!
Ondanks dat het even schrikken was hebben we die week daarna weer volop genoten.. Het was namelijk onze laatste werkweek op de APDK. Geen tijd dus om te denken aan negativiteit, nee, het was tijd om intens te genieten van die mooie kinders. En dat hebben we zeker ook gedaan! Maandag en dinsdag hebben we heerlijk volle werkdagen gehad en woensdag hebben we een halve dag genomen. We moesten namelijk inkopen doen voor onze afscheidsdag en even een voorraadje boodschappen inslaan. In het weekend mogen we dit niet doen, dus moeten we dit op doordeweekse dagen doen. Eerst hebben we boodschappen ingeslagen en vervolgens zijn we naar Java gegaan. Dit is ons favoriete restaurant omdat we daar wifi hebben haha, en ook heerlijk eten trouwens hoor;). Josefine gaat vrijdag op zaterdagnacht weg dus we wilden nog even met z'n tweeën genieten van lekker eten en van elkaars gezelschap. Was echt genieten hoor:)
Donderdag was ook weer een 'normale' werkdag, al kwam Janneke nog wel even langs om Josefine te bedanken voor haar inzet de afgelopen weken.
Vrijdag was het dan echt zover, ons afscheid op de APDK. We hebben er maar gewoon een feest dag van gemaakt. Eerst hebben we op school met de oudere kinderen bingo gespeeld, wat was dat gaaf zeg! We hadden prijsjes bij ons dus iedereen was bloedfanatiek, zeker toen de eerste prijs gewonnen was (een fles deo). Nee, die móésten de anderen ook winnen hoor! Het was gaaf om zelfs die oudere kerels van ongeveer 21 jaar, zo enthousiast bingo te zien spelen haha. Tussen de middag drinken de kinderen altijd Chai (thee met melk) en hebben Josefine en ik een fruitsalade gemaakt met chapati. Mooi om te zien hoe blij kinderen met fruit zijn zeg, ze waren echt aan het schranzen haha, heerljik;)!
Terwijl hun aan het eten waren begon onze 'afscheidsceremonie'. Door teacher Maurice werd uitgelegd aan de kinderen dat wij niet meer kwamen werken op de APDK en dat Josefine met het vliegtuig naar Nederland vertrekt. Er werden door kinderen woorden van dank gesproken in het swahili, die voor ons vertaald werden. Dat is toch wel heel ontroerend hoor, als die kinderen iets over jou zeggen. Ik werd bedankt voor mijn inzet en voor het makkelijk inmengen met de Afrikaanse kinderen. Dat ik altijd alles heb gedaan voor de kinderen en dat ik de kinderen heb vrolijk gemaakt met mijn humor, en dat hij voor ons bid. Voor josefine voor een veilige reis en dat al haar dingen die ze doet gezegend mogen worden, En voor mij voor kracht als ik hier blijf, dat ik op de volgende school ook veel kinderen mag verblijden en dat mijn werk hier gezegend wordt. Tja, daar wordt je toch wel stil van als je dit hoort van deze kinderen, heel mooi!
Er werd nog een lied gezongen 'Asante Sana, for today', en toen ging teacher Maurice nog wat dank woorden uitspreken. Voor onze inzet, inleven, aanpassingsvermogen etc. Het was echt hartverwarmend om te horen. Vervolgens werd er een certificaat uitgedeeld als blijk van waardering en die mocht door mijn 'vriend' uitgedeeld worden. Bij mij was dat natuuuuuurlijk Ikonge, hij is door de weken heen echt mijn maatje geworden. Ik kan hem aan het lachen maken maar wat misschien nog wel belangrijker is, is dat hij mij ook aan het lachen kan maken. Het is een heel bijzonder mannetje met ook een bijzonder verstoorde motoriek. Hij heeft totaal geen lichaamsbesef maar dat maakt hem helemaal niet uit, want hij is altijd vrolijk! Echt mooi om te zien dat zo'n mannetje jou echt gaat herkennen en vertrouwen. Eerlijk is eerlijk, ik ga Ikonge wel een beetje missen hoor! Wou dat ik hem in mijn koffer mee naar huis kon nemen, maar ik woon vlak bij hem dus ga af en toe gewoon eventjes op bezoek bij de APDK.
Wat ik het mooiste moment vond was het einde van die 'ceremonie'. De teacher en de kinderen weten dat wij christelijk zijn en dus eindigde ze met het zingen van de zegen vervolgd met een gebed dat werd uitgesproken door de kinderen. Een mooi en ontroerend einde zeg. We zijn na de ceremonie nog even lekker gaan buiten spelen met alle kinderen om ontspannen te eindigen. We hebben nagellak meegenomen want de kinderen zijn hier echt gek op! Lekker even aangetut en aandacht gegeven en toen kwam er toch écht een einde aan de dag. Het spelen was klaar en alle kinderen moesten naar binnen voor het avondeten. Op dat moment hebben we alle kinderen even gedag gezegd en heb ik Ikonge nog even een heeeele dikke knuffel gegeven en toen was het moment echt daar, onze laatste werkdag op APDK was klaar. Toch wel een beetje verdrietig hoor zo'n afscheid, want je bouwt toch een band op met alle kinderen, maargoed.. Ik ga nu weer naar een nieuw project toe, en dat is het project waar ik mij officieel voor heb opgegeven dus daar ga ik nu weer dubbel en dwars van genieten:)
Voor Josefine was het de laatste dag bij Ruth thuis en zij mocht dan ook haar laatste gerecht kiezen. Wat ben ik toch blij met haar zeg haha, patat met kip, hoe lekker is dat? haha. Ruth heeft de hele avond in de keuken gestaan en heeft heerlijk voor ons gekookt en waar ik nog het meest blij van werd? Ruth had een fles rode wijn gekocht speciaal voor vanavond! Wat fijn haha!!!! Dat was echt genieten zeg, in goed gezelschap genieten van goed eten en lekkere wijn, zulk soort avondjes zou je vaker moeten hebben:)
We hebben nog eventjes geslapen en toen ging 's nachts om half 4 de wekker. Om 4 werden we door Ales (onze vast taxidriver) opgehaald naar het vliegveld toe. Nadat Josefine nog een kadootje voor Ruth en mij heeft gekocht (waar ik haar heel dankbaar voor ben hahaha), was het tijd om afscheid te nemen. Ik hoop, dat als je dit leest, dat je goed en veilig bent aangekomen en weer een beetje hebt kunnen wennen aan het Nederlandse ritme en alles;) geniet er maar lekker van!
Op het moment ben ik lekker aan het bijkomen van een gebroken nacht en zit ik al de hele dag in de schaduw, in de wind mijn blog bij te werken. Lekker relaxt zo hoor. Alleen een beetje jammer dat je zo af en toe wordt lastig gevallen door de ongedierten hier. Dat is toch iets wat ik écht níet zal missen als ik weer in Nederland ben hoor. Zoonlief van Ruth heeft de ziekelijke hobby om dode dieren te sparen en zet ze dan in de koelkast. Ik heb een foto van zijn laatste aanwinst geplaatst. Volgend Ruth wonen ze in haar kippenschuurtje en hebben ze daar een flink nest. Ik weet heel zeker dat ik daar nooit naar binnen zal gaan. En net even rustig naar de wc, doe je de deur dicht, sta je oog in oog met een sprinkhaan. En dan niet te vergeten die muggen.. Afgelopen week heb ik geskyped met Agaath en Dirk en daar moet ik buiten voor zitten anders heb ik geen bereik. Grondig gespraid met deet, maar het resultaat was als volgt: op twee voeten zat (ja ik heb ze serieus geteld) 39 muggenbulten... Pfff, jammer hoor.. Maargoed, je kan niet alles hebben. Als je op zo'n mooi natuurlijk plekje woont, weet je ook dat je daarmee te dealen krijgt. (op het moment zit er een aap verlekkert naar mijn pelpinda's te kijken, gekke beesten.

Er gebeuren op het moment veel gekke dingen achter elkaar omtrent de veiligheid maar ik wil jullie wel allemaal laten weten dat ik ondanks dat echt een toptijd heb hier! Het werken met de kinderen en de liefde die zij mij geven maakt zo ontzettend veel goed! Toch wil ik jullie wel vragen om te blijven bidden voor hier en in het speciaal voor alle vrijwilligers die hier nu zitten. Het is gewoon een feit dat het op het moment niet heel veilig is hier, maar ik probeer ondanks dat toch gewoon vol van alle momenten te genieten.
Nou lieve mensen, ik hou het voor nu weer eventjes hierbij en hoop jullie weer wat te sturen als ik een beetje gewend ben op de 'Port Reitz School'.
Hoop dat jullie weer met veel plezier hebben gelezen:)
Heel veel liefs van mij!
Mailadres: suzanneinkenia@hotmail.com
Rekeningnummer: 609.255.053
T.N.V. S.W. Schenkel
Ps. als jullie iets willen opsturen kan dat ook, het is een heel verhaal dat je op de envelop moet zetten:
Suzanne Schenkel
C/O Ruth v. Ogall
Kenya medical trainigcollege
P.O. bow 90219-80100
Mombasa, Kenya